۱۹ مهر ۱۳۹۵، ۱۰:۱۴ ق.ظ
نماینده ایران در سازمان بینالمللی کار (ILO)، با بیان اینکه دستمزد یک ساعت کار طبق حداقل دستمزد تعیین شده ۳۷۶۰ تومان است گفت: آیا این دستمزد باید معیار تعیین فرد شاغل باشد؟ اولیا علیبیگی با انتقاد از معیار تعریف فرد شاغل در ارائه آمار گفت: طبق تعریف سازمان جهانی کار، یک ساعت کار در هفته فرد شاغل محسوب میشود اما واقعیت این است که باید با نگاه به واقعیات جامعه خودمان در مورد مبنای سنجش و استخراج آمار تصمیم بگیریم.
قاعدتاً در تصمیمگیریها باید به تناسب شرایط جغرافیایی، سیاسی و اقتصادی داخلی تصمیمگیری شود، اگر قرار است بر اساس معیارهای بین المللی آمار را ارائه دهیم باید خدمات مساوی و هم تراز باجامعه بینالمللی به نیروی کار ایرانی ارائه شود.
حداقل دستمزد سال ۹۵ به میزان ۸۱۲ هزار تومان بوه و با احتساب این میزان دستمزد ماهانه، دستمزد یک ساعت کار معادل ۳۷۶۰ تومان است؛ آیا این نرخ دستمزد با دستمزد یک کشور توسعه یافته برابر است؟ علاوه بر این، خدمات تأمین اجتماعی ایران همانند کشورهای توسعه یافته نیست بنابراین مبنای محاسبه آمار نرخ بیکاری نباید بر اساس معیار بینالمللی باشد.
نرخ بیکاری در ایران بر اساس معیار بین المللی تعیین میشود؛ به این صورت که بر اساس تعریف جهانی، هر فردی که یک ساعت در هفته کار کند، بعنوان فرد شاغل محسوب میشود و جزو آمار بیکاران محسوب نمیگردد.
برای تعریف فرد شاغل باید این سوال مد نظر مسئولان باشد که «آیا فردی با یک ساعت کار در هفته میتواند نیازهای حداقلی خود را تامین کند؟»؛ کارگری که حقوق یک ماه وی بعضاً با شب کاری و اضافه کاری حتی به یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هم نمیرسد، چطور میتواند با یک ساعت کار در هفته، نیازهای حداقلی خانواده خود را تأمین کند، که مسئولان مرکز آمار، اینگونه افراد را جزو بیکاران محسوب نمیکنند؟
بنابراین مقایسه دستمزد فرد شاغل در ایران با دستمزد فرد شاغل در سایر کشورها یک قیاس معالفارغ است و نحوه محاسبه نرخ بیکاری نیز باید بین این دو کشور متفاوت باشد. ارائه آمار شاغلان با معیار "حداقل یک ساعت کار در هفته" خودگولزنی است، محاسبه معیار نرخ بیکاری به دولت خاصی بر نمیگردد و متأسفانه در دولتهای مختلف با همین روش، آمار شاغلان ارائه شده است؛ اما قرار نیست آمارسازی کنیم بلکه باید بر اساس واقعیات، آمار ارائه شود.
فردی که با اشتغال ۳۰ روز در ماه نمیتواند حداقل معیشت خانوار را تأمین کند به طریق اولی با یک ساعت کار در هفته نیز نمیتواند حداقل نیازها را تأمین کند. ضمن اینکه حقوق یک ماه یک کارگر فقط هزینه ۸ تا ۱۰ روز زندگی وی را پوشش میدهد.
در کشورهای توسعهیافته یک فرد بیکار تا زمان اشتغال به کار تحت پوشش تأمین اجتماعی قرار میگیرد و دولت حداقلهای لازم را تا زمان اشتغال دوباره فرد تأمین میکند، اما در جامعه ما هیچ منبـعی نسبت به تأمین ضرورتهای زندگی فرد بیکار پاسخگو نیست. معیار محاسبه نرخ بیکاری در ایران باید متناسب با واقعیات جامعه ما تغییر کند و تبعیت از معیارهای بین المللی زمانی توجیه دارد که با دستمزد یک ساعت کار در هفته معیشت خانوار تأمین شود.
طبق تعریف سازمان بین المللی کار هر فرد با سن ۱۰ سال و بیشتر که در هفته حداقل یک ساعت کار کرده باشند فرد شاغل محسوب میشود که در ایران نرخ شاغلان و بیکاران نیز بر اساس همین معیار محاسبه میشود. کارشناسان معتقدند محاسبه نرخ بیکاری و اشتغال کشور با این معیار موجب میشود واقعیات بازار کار کشور آنگونه که هست، نزد دستگاههای سیاستگذار و تصمیم گیر بازنمایی نشود و برنامهریزیها و سیاستگذاریها در این حوزه دچار انحراف شود.
منبع: تازههاي حسابداري
قاعدتاً در تصمیمگیریها باید به تناسب شرایط جغرافیایی، سیاسی و اقتصادی داخلی تصمیمگیری شود، اگر قرار است بر اساس معیارهای بین المللی آمار را ارائه دهیم باید خدمات مساوی و هم تراز باجامعه بینالمللی به نیروی کار ایرانی ارائه شود.
حداقل دستمزد سال ۹۵ به میزان ۸۱۲ هزار تومان بوه و با احتساب این میزان دستمزد ماهانه، دستمزد یک ساعت کار معادل ۳۷۶۰ تومان است؛ آیا این نرخ دستمزد با دستمزد یک کشور توسعه یافته برابر است؟ علاوه بر این، خدمات تأمین اجتماعی ایران همانند کشورهای توسعه یافته نیست بنابراین مبنای محاسبه آمار نرخ بیکاری نباید بر اساس معیار بینالمللی باشد.
نرخ بیکاری در ایران بر اساس معیار بین المللی تعیین میشود؛ به این صورت که بر اساس تعریف جهانی، هر فردی که یک ساعت در هفته کار کند، بعنوان فرد شاغل محسوب میشود و جزو آمار بیکاران محسوب نمیگردد.
برای تعریف فرد شاغل باید این سوال مد نظر مسئولان باشد که «آیا فردی با یک ساعت کار در هفته میتواند نیازهای حداقلی خود را تامین کند؟»؛ کارگری که حقوق یک ماه وی بعضاً با شب کاری و اضافه کاری حتی به یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هم نمیرسد، چطور میتواند با یک ساعت کار در هفته، نیازهای حداقلی خانواده خود را تأمین کند، که مسئولان مرکز آمار، اینگونه افراد را جزو بیکاران محسوب نمیکنند؟
بنابراین مقایسه دستمزد فرد شاغل در ایران با دستمزد فرد شاغل در سایر کشورها یک قیاس معالفارغ است و نحوه محاسبه نرخ بیکاری نیز باید بین این دو کشور متفاوت باشد. ارائه آمار شاغلان با معیار "حداقل یک ساعت کار در هفته" خودگولزنی است، محاسبه معیار نرخ بیکاری به دولت خاصی بر نمیگردد و متأسفانه در دولتهای مختلف با همین روش، آمار شاغلان ارائه شده است؛ اما قرار نیست آمارسازی کنیم بلکه باید بر اساس واقعیات، آمار ارائه شود.
فردی که با اشتغال ۳۰ روز در ماه نمیتواند حداقل معیشت خانوار را تأمین کند به طریق اولی با یک ساعت کار در هفته نیز نمیتواند حداقل نیازها را تأمین کند. ضمن اینکه حقوق یک ماه یک کارگر فقط هزینه ۸ تا ۱۰ روز زندگی وی را پوشش میدهد.
در کشورهای توسعهیافته یک فرد بیکار تا زمان اشتغال به کار تحت پوشش تأمین اجتماعی قرار میگیرد و دولت حداقلهای لازم را تا زمان اشتغال دوباره فرد تأمین میکند، اما در جامعه ما هیچ منبـعی نسبت به تأمین ضرورتهای زندگی فرد بیکار پاسخگو نیست. معیار محاسبه نرخ بیکاری در ایران باید متناسب با واقعیات جامعه ما تغییر کند و تبعیت از معیارهای بین المللی زمانی توجیه دارد که با دستمزد یک ساعت کار در هفته معیشت خانوار تأمین شود.
طبق تعریف سازمان بین المللی کار هر فرد با سن ۱۰ سال و بیشتر که در هفته حداقل یک ساعت کار کرده باشند فرد شاغل محسوب میشود که در ایران نرخ شاغلان و بیکاران نیز بر اساس همین معیار محاسبه میشود. کارشناسان معتقدند محاسبه نرخ بیکاری و اشتغال کشور با این معیار موجب میشود واقعیات بازار کار کشور آنگونه که هست، نزد دستگاههای سیاستگذار و تصمیم گیر بازنمایی نشود و برنامهریزیها و سیاستگذاریها در این حوزه دچار انحراف شود.

" برای حمايـت از ما، لطفاً بر روی بنرهای تبليغاتی سايت كليك نمائيد "
" اگر کسی خوبیهای تو را فراموش کرد، تو خوب بودن را فراموش نکن... "
" ای کاش یاد بگیریم، برای خالی کردن خودمان؛ کسی را لبریز نکنیم... "
" تنها « زمان » است كه دوست داشتن را ثابت می كند، نه « زبان »... "
" اگر کسی خوبیهای تو را فراموش کرد، تو خوب بودن را فراموش نکن... "
" ای کاش یاد بگیریم، برای خالی کردن خودمان؛ کسی را لبریز نکنیم... "
" تنها « زمان » است كه دوست داشتن را ثابت می كند، نه « زبان »... "