اطلاعات بيشتر
۰۱ مهر ۱۳۹۶، ۰۵:۳۹ ب.ظ
عمده ترین روش تقلب در صورت های مالی به صورت بیش نمایی داراییها و درآمد ها و یا کم نمایی بدهی ها و هزینه ها است. در بعضی موارد عکس موارد فوق رخ می دهد. یعنی با کم نمایی دارایی و بیش نمایی بدهی این اتفاق می افتد. در حالت کلی 5 روش تقلب در صورت های مالی وجود دارد.
۴. افشای ناکافی : افشا نکردن تغییر در رویه های حسابداری و یا هر اطلاعات با اهمیت دیگر که در صورت افشا بر نتایج صورت های مالی و تصمیم گیری استفاده کنددگان اثر میگذارد.از دیگر نمونهای آن میتوان به ارائه نادرست ماهیت عملکرد یک بنگاه ارائه نادرست تصمیم های مدیریتی و افشا نکردن کافی انها اشاره نمود.
۵. استفاده نادرست از تفاوت زمانی : در این روش درامد های دوره بعد را در دوره جاری شناسایی و در مقابل هزینه ای دوره جاری را به دوره یا دوره های بعد منتقل می کنند چرا که این پدیده باعث از بین رفتن نتایج عملیات عادی و عملکرد شرکتهای مذکور می گردد. این رسوایی مالی که باعث ایجاد شک در بازار سرمایه شده در مواردی باعث کاهش اعتماد بازار سرمایه و فعالان، به اطلاعات گزارشهای مالی شده و درنهایت باعث به وجود آمدن بازارهایی با کارایی ضعیف گردیده است از طرفی با هر تقلبی که صورت می گیرد قابلیت اتکا، کیفیت، شفافیت و یکپارچگی فرایند گزارشگری مالی تضعیف می شود و مجامع حرفه ای حسابداری تحت فشار قرار می گیرند به طوری که درستی و بی طرفی حرفه حسابرسی خدشه دار می شود و اعتماد عمومی و اطمینان به حرفه حسابرسی و حسابداری از بین می رود.
۱. ثبت در آمد واهی: بدین معنی که بدون ارائه کالا و خدمات در دفاتر ثبت بدهکار و یا بستانکار خورده باشد. از نمونه های آن می توان به مشتریان و فروشهای جعلی اشاره کرد.این نوع تقلب باعث افزایش دارایی و یا بیش نمایی سود خواهد شد.
۲. ارزیابی نادرست دارایی ها: از نمونه های این شیوه می توان به بیش نمایی دارایی جاری مانند دستکاری حساب موجودیها نام برد. با بیشنمایی موجودی پایان دوره بهای تمام شده کالای فروش رفته کاهش یافته و درنهایت سود بیشتر از واقع نشان داده می شود. مورد دیگر ارزیابی نادرست دارایی ها و سرمایه ای کردن مخارج تحقیق و توسعه به جای هزینه منظور کردن آنهاست همچنین ثبت نکردن استهلاک دارایی مشهود و نامشهود، بیش نمایی دارایی ها در زمان تحصیل و ادغام ، نشان دادن دارایی ها در صورت های مالی، در حالی که آن دارایی در حقیقت واقع در مالکیت واحد نیست از دیگر مواردیست که می توان نام برد.
۳. حذف عمده بدهی ها و هزینه ها: از این موارد می توان به ثبت نکردن حسابهای پرداختنی و سایر بدهی ها، ثبت کردن درآمد و سودهای تحقق نیافته و در نظر نگرفتن بدهی های حقوقی اشاره نمود.
۴. افشای ناکافی : افشا نکردن تغییر در رویه های حسابداری و یا هر اطلاعات با اهمیت دیگر که در صورت افشا بر نتایج صورت های مالی و تصمیم گیری استفاده کنددگان اثر میگذارد.از دیگر نمونهای آن میتوان به ارائه نادرست ماهیت عملکرد یک بنگاه ارائه نادرست تصمیم های مدیریتی و افشا نکردن کافی انها اشاره نمود.
۵. استفاده نادرست از تفاوت زمانی : در این روش درامد های دوره بعد را در دوره جاری شناسایی و در مقابل هزینه ای دوره جاری را به دوره یا دوره های بعد منتقل می کنند چرا که این پدیده باعث از بین رفتن نتایج عملیات عادی و عملکرد شرکتهای مذکور می گردد. این رسوایی مالی که باعث ایجاد شک در بازار سرمایه شده در مواردی باعث کاهش اعتماد بازار سرمایه و فعالان، به اطلاعات گزارشهای مالی شده و درنهایت باعث به وجود آمدن بازارهایی با کارایی ضعیف گردیده است از طرفی با هر تقلبی که صورت می گیرد قابلیت اتکا، کیفیت، شفافیت و یکپارچگی فرایند گزارشگری مالی تضعیف می شود و مجامع حرفه ای حسابداری تحت فشار قرار می گیرند به طوری که درستی و بی طرفی حرفه حسابرسی خدشه دار می شود و اعتماد عمومی و اطمینان به حرفه حسابرسی و حسابداری از بین می رود.