۱۹ فروردین ۱۳۹۷، ۱۰:۳۸ ق.ظ
شماره: ۲۰۰/۹۶/۱۵۸
تاریخ: ۱۳۹۶/۱۲/۰۷
پیوست: ندارد
موضوع: نظر شورای عالی مالیاتی درباره تبصره ۷ ماده ۱۰۵ (مفهوم درآمدابرازی مشمول مالیات)
نظر اکثریت شورای عالی مالیاتی موضوع صورتجلسه شماره ۳۶-۲۰۱ مورخ ۱۳۹۶/۱۰/۰۳ در خصوص مقررات تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیاتهای مستقیم مصوب ۱۳۹۴/۰۴/۳۱ ابلاغ شد.
به پیوست نظر اکثریت اعضای شورای عالی مالیاتی موضوع صورتجلسه شماره ۳۶-۲۰۱ مورخ ۱۳۹۶/۱۰/۰۳ در اجرای بند ۳ ماده ۲۵۵ قانون مالیاتهای مستقیم در ارتباط با مقررات تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیاتهای مستقیم مصوب ۱۳۹۴/۰۴/۳۱، جهت اجرا ابلاغ میگردد.
ضمناً لازم است موارد زیر در حسابرسیهای مالیاتی و مراجع حل اختلاف مالیاتی مدنظر قرار گیرد:
الف - در خصوص اشخاص حقوقی:
۱- در مواردی که در تعیین مالیات اشخاص حقوقی تخفیف موضوع تبصرههای ۶ و ۷ ماده ۱۰۵ قانون فوق توأمان قابل اعمال باشد، با توجه به سیاق عبارت تبصره ۷ فوق (نرخهای مذکور) می بایست ابتدا تخفیف نرخ تبصره ۶ و سپس تخفیف نرخ تبصره ۷ اعمال گردد.
۲- در مواردی که در تعیین مالیات اشخاص حقوقی می بایست تخفیف موضوع تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و معافیت موضوع بند ر ماده ۱۳۲ قانون مالیاتهای مستقیم اعمال شود، مقتضی است ابتدا تخفیف موضوع تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و سپس معافیت موضوع بند ر ماده ۱۳۲ قانون مذکور اعمال گردد.
۳- در مواردی که اشخاص حقوقی در دوره سال مالی قبل کمتر از یک سال مالیاتی فعالیت داشته اند و یا سال مالی خود را تغییر داده باشند، اعمال مفاد تبصره ۷ ماده ۱۰۵ قانون مالیاتهای مستقیم فارغ از مدت فعالیت در مورد این گونه مؤدیان نیز جاری میباشد.
۴- با توجه به مفاد ماده ۲۸۱ قانون مالیاتهای مستقیم، مشوق موضوع تبصره ۷ ماده ۱۰۵ قانون مذکور صرفاً در خصوص اشخاص حقوقی که سال مالی آنها از ۱۳۹۵/۰۱/۰۱ و به بعد شروع میشود، قابل اعمال است.
ب - در خصوص اشخاص حقیقی:
۱- تخفیف نرخ موضوع تبصره ماده ۱۳۱ قانون مزبور، کلیه درآمدهای اشخاص حقیقی در منابع مختلف مالیاتی که دارای درآمد ابرازی مشمول مالیات اعم از درآمد حاصل از اجاره املاک، مشاغل و اتفاقی (موضوع ماده ۱۲۳ قانون مذکور) میباشند را شامل میگردد، لکن در محاسبات مربوط به تعیین تخفیف می بایست درآمد ابرازی مشمول مالیات هر منبع و هر شغل جداگانه مدنظر قرار گیرد.
۲- در صورت احراز تخفیف نرخ برای اشخاص حقیقی کلیه نرخهای موضوع ماده ۱۳۱ قانون متأثر از این امر شده و تخفیف محاسبه شده در تمام طبقات ماده اخیرالذکر مدنظر قرار میگیرد (به عنوان مثال در صورتی که درآمد مشمول مالیات یک مؤدی دارای فعالیت شغلی بعد از کسر معافیتها مبلغ ۱,۲۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال گردد و با احراز شرایط از ۳ درصد تخفیف نرخ برخوردار شود، مالیات او به ترتیب تا ۵۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال با نرخ ۱۲ درصد، تا مبلغ ۱,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال نسبت به مازاد ۵۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال با نرخ ۱۷ درصد و مابقی با نرخ ۲۲ درصد محاسبه میگردد.
۳- در صورتی که اشخاص حقیقی صاحبان مشاغل در یک محل دارای تغییر شغل باشند، این تخفیف نرخ با احراز سایر شرایط قابل اعمال است، لکن در صورتی که نسبت به تغییر نشانی (تغییر مکان فعالیت شغلی) اقدام نمایند، این تخفیف قابل اعمال نمیباشد.
۴- مفاد بند ۳ فوق در خصوص صاحبان مشاغلی که به واسطه یک مجوز دارای یک پرونده مالیاتی هستند (تبصره ۱ ماده ۳ آئیننامه اجرایی موضوع تبصره ۳ ماده ۱۶۹ قانون مالیاتهای مستقیم) لازم الرعایه نبوده و میبایست در صورت احراز انجام فعالیت در سال پایه و سال بعد آن در قالب مجوز موردنظر تخفیف مربوط در صورت احراز اعمال گردد.
۵- در مواردی که در تعیین مالیات صاحبان مشاغل میبایست تخفیف موضوع تبصره ماده ۱۳۱ قانون مذکور و معافیت موضوع بند ر ماده ۱۳۲ قانون مالیاتهای مستقیم اعمال شود، مقتضی است ابتدا تخفیف موضوع تبصره ماده ۱۳۱ قانون یاد شده و سپس معافیت موضوع بند ر فوق اعمال گردد.
۶- نظر به اینکه صاحبان مشاغل که در سال قبل (سال پایه) در اجرای تبصره ماده ۱۰۰ قانون مالیات، مالیات آنها به صورت مقطوع تعیین گردیده است، دارای درآمد ابرازی مشمول مالیات برای سال قبل (سال پایه) نمیباشند، لذا مفاد تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیاتهای مستقیم (برای سال بعد از شمول تبصره ماده ۱۰۰ قانون) در مورد آنها جاری نمیباشد.
۷- در مورد صاحبان مشاغلی که به صورت مشارکت فعالیت دارند هر یک از شرکاء نسبت به سهم درآمد ابرازی مشمول مالیات سال قبل (سال پایه) و سال جدید خود (در صورت دارا بودن شرایط) میتوانند از مفاد تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیاتهای مستقیم استفاده نمایند.
ج - مقررات عمومی:
۱- عدم فعالیت در قسمتی از یک سال مالیاتی مؤدی تأثیری در محاسبات نداشته و درآمد ابرازی مشمول مالیات سال پایه و سال بعد از آن بدون توجه به مدت فعالیت طی هر سال در محاسبات لحاظ میگردد.
۲- منظور از تسویه در تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و تبصره ماده ۱۳۱ قانون فوق، صرفاً پرداخت بدهی مالیاتی قطعی شده سال قبل (سال پایه) بوده و این موضوع قابل تسری به بدهیهای قطعی شده سالهای قبل از سال پایه نمیباشد. بدیهی است در صورتی که مالیات تشخیصی سال قبل در مهلت مندرج در نظر اکثریت اعضای شورای عالی مالیاتی به شرح فوق به قطعیت نرسیده باشد صرفاً میبایست مالیات اظهارنامه در مهلت موردنظر پرداخت شده باشد.
۳- منظور از بدهیهای مالیاتی مندرج در تبصره ماده ۱۳۱ و تبصره ۷ ماده ۱۰۵ قانون مذکور کلیه بدهیهای قطعی شده سال قبل، اعم از اصل و جرایم متعلقه تصریح شده در قانون مالیاتهای مستقیم بوده و به سایر بدهیهای مالیاتی مؤدی مربوط به سایر قوانین ارتباطی نخواهد داشت.
۴- با توجه به نظر اکثریت اعضای شورای عالی مالیاتی در خصوص ابهامات اول و دوم، منظور از درآمد ابرازی مشمول مالیات، کلیه درآمدهای مشمول مالیات ابرازی مؤدی در سال پایه و سال بعد که به نرخهای مذکور در مواد ۱۰۵ و ۱۳۱ مشمول مالیات میباشند، خواهد بود.
۵- در صورت احراز تخفیف برای هر مؤدی، این تخفیف قابل اعمال به کلیه درآمد مشمول مالیات تعیین شده برای مؤدی (به استثنای درآمد مشمول مالیات تعیین شده به واسطه کتمان درآمد) میباشد. تخفیف مزبور قابل اعمال به درآمد مشمول مالیات تعیین شده به واسطه برگشت هزینههای واحد مالیاتی و همچنین اقلام مؤثر در افزایش درآمد مشمول مالیات از محل حساب تعدیل سنواتی نیز میباشد.
۶- با توجه به مفاد تبصره ۱ ماده ۱۴۶ قانون مالیاتهای مستقیم، نظر به اینکه شرط برخورداری از نرخ صفر و هرگونه معافیت یا مشوق مالیاتی، ارائه اظهارنامه، دفاتر و یا اسناد و مدارک موضوع ماده ۹۵ قانون مالیاتهای مستقیم در موعد مقرر است و از آنجایی که تخفیف موردنظر از مصادیق مشوقهای مالیاتی میباشد، لذا در صورت عدم ارائه دفاتر و یا اسناد و مدارک حسب مورد بنا به درخواست اداره امور مالیاتی برای حسابرسی، موجب عدم برخورداری از تخفیف موصوف خواهد شد.
۷- در صورت عدم ابراز درآمد مشمول مالیات در سال پایه (ابراز صفر و یا زیان) تخفیف موردنظر قابل اعمال نخواهد بود.
۸- در صورتی که مؤدی به هر دلیلی در اظهارنامه مالیاتی تسلیمی علیرغم استحقاق برخورداری از این تخفیف نسبت به ابراز آن در اظهارنامه خود اقدام ننموده باشد، لکن در زمان حسابرسی مالیاتی و یا مراجع حل اختلاف مالیاتی احراز گردد مؤدی امکان برخورداری از تخفیف موردنظر را دارا است، اداره امور مالیاتی ذیربط یا هیأتهای حل اختلاف مالیاتی میبایست نسبت به اعمال آن اقدام نمایند و در صورتی که مؤدی به واسطه ابراز، مالیات بیشتری را پرداخت نموده باشد اضافه پرداختی موردنظر فارغ از مفاد تبصره ۲ ماده ۲۱۰ قانون مالیاتهای مستقیم با رعایت مقررات مربوطه قابل استرداد میباشد.
منبع: سازمان امور مالیاتی کشور
تاریخ: ۱۳۹۶/۱۲/۰۷
پیوست: ندارد
موضوع: نظر شورای عالی مالیاتی درباره تبصره ۷ ماده ۱۰۵ (مفهوم درآمدابرازی مشمول مالیات)
نظر اکثریت شورای عالی مالیاتی موضوع صورتجلسه شماره ۳۶-۲۰۱ مورخ ۱۳۹۶/۱۰/۰۳ در خصوص مقررات تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیاتهای مستقیم مصوب ۱۳۹۴/۰۴/۳۱ ابلاغ شد.
به پیوست نظر اکثریت اعضای شورای عالی مالیاتی موضوع صورتجلسه شماره ۳۶-۲۰۱ مورخ ۱۳۹۶/۱۰/۰۳ در اجرای بند ۳ ماده ۲۵۵ قانون مالیاتهای مستقیم در ارتباط با مقررات تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیاتهای مستقیم مصوب ۱۳۹۴/۰۴/۳۱، جهت اجرا ابلاغ میگردد.
ضمناً لازم است موارد زیر در حسابرسیهای مالیاتی و مراجع حل اختلاف مالیاتی مدنظر قرار گیرد:
الف - در خصوص اشخاص حقوقی:
۱- در مواردی که در تعیین مالیات اشخاص حقوقی تخفیف موضوع تبصرههای ۶ و ۷ ماده ۱۰۵ قانون فوق توأمان قابل اعمال باشد، با توجه به سیاق عبارت تبصره ۷ فوق (نرخهای مذکور) می بایست ابتدا تخفیف نرخ تبصره ۶ و سپس تخفیف نرخ تبصره ۷ اعمال گردد.
۲- در مواردی که در تعیین مالیات اشخاص حقوقی می بایست تخفیف موضوع تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و معافیت موضوع بند ر ماده ۱۳۲ قانون مالیاتهای مستقیم اعمال شود، مقتضی است ابتدا تخفیف موضوع تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و سپس معافیت موضوع بند ر ماده ۱۳۲ قانون مذکور اعمال گردد.
۳- در مواردی که اشخاص حقوقی در دوره سال مالی قبل کمتر از یک سال مالیاتی فعالیت داشته اند و یا سال مالی خود را تغییر داده باشند، اعمال مفاد تبصره ۷ ماده ۱۰۵ قانون مالیاتهای مستقیم فارغ از مدت فعالیت در مورد این گونه مؤدیان نیز جاری میباشد.
۴- با توجه به مفاد ماده ۲۸۱ قانون مالیاتهای مستقیم، مشوق موضوع تبصره ۷ ماده ۱۰۵ قانون مذکور صرفاً در خصوص اشخاص حقوقی که سال مالی آنها از ۱۳۹۵/۰۱/۰۱ و به بعد شروع میشود، قابل اعمال است.
ب - در خصوص اشخاص حقیقی:
۱- تخفیف نرخ موضوع تبصره ماده ۱۳۱ قانون مزبور، کلیه درآمدهای اشخاص حقیقی در منابع مختلف مالیاتی که دارای درآمد ابرازی مشمول مالیات اعم از درآمد حاصل از اجاره املاک، مشاغل و اتفاقی (موضوع ماده ۱۲۳ قانون مذکور) میباشند را شامل میگردد، لکن در محاسبات مربوط به تعیین تخفیف می بایست درآمد ابرازی مشمول مالیات هر منبع و هر شغل جداگانه مدنظر قرار گیرد.
۲- در صورت احراز تخفیف نرخ برای اشخاص حقیقی کلیه نرخهای موضوع ماده ۱۳۱ قانون متأثر از این امر شده و تخفیف محاسبه شده در تمام طبقات ماده اخیرالذکر مدنظر قرار میگیرد (به عنوان مثال در صورتی که درآمد مشمول مالیات یک مؤدی دارای فعالیت شغلی بعد از کسر معافیتها مبلغ ۱,۲۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال گردد و با احراز شرایط از ۳ درصد تخفیف نرخ برخوردار شود، مالیات او به ترتیب تا ۵۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال با نرخ ۱۲ درصد، تا مبلغ ۱,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال نسبت به مازاد ۵۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال با نرخ ۱۷ درصد و مابقی با نرخ ۲۲ درصد محاسبه میگردد.
۳- در صورتی که اشخاص حقیقی صاحبان مشاغل در یک محل دارای تغییر شغل باشند، این تخفیف نرخ با احراز سایر شرایط قابل اعمال است، لکن در صورتی که نسبت به تغییر نشانی (تغییر مکان فعالیت شغلی) اقدام نمایند، این تخفیف قابل اعمال نمیباشد.
۴- مفاد بند ۳ فوق در خصوص صاحبان مشاغلی که به واسطه یک مجوز دارای یک پرونده مالیاتی هستند (تبصره ۱ ماده ۳ آئیننامه اجرایی موضوع تبصره ۳ ماده ۱۶۹ قانون مالیاتهای مستقیم) لازم الرعایه نبوده و میبایست در صورت احراز انجام فعالیت در سال پایه و سال بعد آن در قالب مجوز موردنظر تخفیف مربوط در صورت احراز اعمال گردد.
۵- در مواردی که در تعیین مالیات صاحبان مشاغل میبایست تخفیف موضوع تبصره ماده ۱۳۱ قانون مذکور و معافیت موضوع بند ر ماده ۱۳۲ قانون مالیاتهای مستقیم اعمال شود، مقتضی است ابتدا تخفیف موضوع تبصره ماده ۱۳۱ قانون یاد شده و سپس معافیت موضوع بند ر فوق اعمال گردد.
۶- نظر به اینکه صاحبان مشاغل که در سال قبل (سال پایه) در اجرای تبصره ماده ۱۰۰ قانون مالیات، مالیات آنها به صورت مقطوع تعیین گردیده است، دارای درآمد ابرازی مشمول مالیات برای سال قبل (سال پایه) نمیباشند، لذا مفاد تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیاتهای مستقیم (برای سال بعد از شمول تبصره ماده ۱۰۰ قانون) در مورد آنها جاری نمیباشد.
۷- در مورد صاحبان مشاغلی که به صورت مشارکت فعالیت دارند هر یک از شرکاء نسبت به سهم درآمد ابرازی مشمول مالیات سال قبل (سال پایه) و سال جدید خود (در صورت دارا بودن شرایط) میتوانند از مفاد تبصره ماده ۱۳۱ قانون مالیاتهای مستقیم استفاده نمایند.
ج - مقررات عمومی:
۱- عدم فعالیت در قسمتی از یک سال مالیاتی مؤدی تأثیری در محاسبات نداشته و درآمد ابرازی مشمول مالیات سال پایه و سال بعد از آن بدون توجه به مدت فعالیت طی هر سال در محاسبات لحاظ میگردد.
۲- منظور از تسویه در تبصره ۷ ماده ۱۰۵ و تبصره ماده ۱۳۱ قانون فوق، صرفاً پرداخت بدهی مالیاتی قطعی شده سال قبل (سال پایه) بوده و این موضوع قابل تسری به بدهیهای قطعی شده سالهای قبل از سال پایه نمیباشد. بدیهی است در صورتی که مالیات تشخیصی سال قبل در مهلت مندرج در نظر اکثریت اعضای شورای عالی مالیاتی به شرح فوق به قطعیت نرسیده باشد صرفاً میبایست مالیات اظهارنامه در مهلت موردنظر پرداخت شده باشد.
۳- منظور از بدهیهای مالیاتی مندرج در تبصره ماده ۱۳۱ و تبصره ۷ ماده ۱۰۵ قانون مذکور کلیه بدهیهای قطعی شده سال قبل، اعم از اصل و جرایم متعلقه تصریح شده در قانون مالیاتهای مستقیم بوده و به سایر بدهیهای مالیاتی مؤدی مربوط به سایر قوانین ارتباطی نخواهد داشت.
۴- با توجه به نظر اکثریت اعضای شورای عالی مالیاتی در خصوص ابهامات اول و دوم، منظور از درآمد ابرازی مشمول مالیات، کلیه درآمدهای مشمول مالیات ابرازی مؤدی در سال پایه و سال بعد که به نرخهای مذکور در مواد ۱۰۵ و ۱۳۱ مشمول مالیات میباشند، خواهد بود.
۵- در صورت احراز تخفیف برای هر مؤدی، این تخفیف قابل اعمال به کلیه درآمد مشمول مالیات تعیین شده برای مؤدی (به استثنای درآمد مشمول مالیات تعیین شده به واسطه کتمان درآمد) میباشد. تخفیف مزبور قابل اعمال به درآمد مشمول مالیات تعیین شده به واسطه برگشت هزینههای واحد مالیاتی و همچنین اقلام مؤثر در افزایش درآمد مشمول مالیات از محل حساب تعدیل سنواتی نیز میباشد.
۶- با توجه به مفاد تبصره ۱ ماده ۱۴۶ قانون مالیاتهای مستقیم، نظر به اینکه شرط برخورداری از نرخ صفر و هرگونه معافیت یا مشوق مالیاتی، ارائه اظهارنامه، دفاتر و یا اسناد و مدارک موضوع ماده ۹۵ قانون مالیاتهای مستقیم در موعد مقرر است و از آنجایی که تخفیف موردنظر از مصادیق مشوقهای مالیاتی میباشد، لذا در صورت عدم ارائه دفاتر و یا اسناد و مدارک حسب مورد بنا به درخواست اداره امور مالیاتی برای حسابرسی، موجب عدم برخورداری از تخفیف موصوف خواهد شد.
۷- در صورت عدم ابراز درآمد مشمول مالیات در سال پایه (ابراز صفر و یا زیان) تخفیف موردنظر قابل اعمال نخواهد بود.
۸- در صورتی که مؤدی به هر دلیلی در اظهارنامه مالیاتی تسلیمی علیرغم استحقاق برخورداری از این تخفیف نسبت به ابراز آن در اظهارنامه خود اقدام ننموده باشد، لکن در زمان حسابرسی مالیاتی و یا مراجع حل اختلاف مالیاتی احراز گردد مؤدی امکان برخورداری از تخفیف موردنظر را دارا است، اداره امور مالیاتی ذیربط یا هیأتهای حل اختلاف مالیاتی میبایست نسبت به اعمال آن اقدام نمایند و در صورتی که مؤدی به واسطه ابراز، مالیات بیشتری را پرداخت نموده باشد اضافه پرداختی موردنظر فارغ از مفاد تبصره ۲ ماده ۲۱۰ قانون مالیاتهای مستقیم با رعایت مقررات مربوطه قابل استرداد میباشد.
منبع: سازمان امور مالیاتی کشور
" برای حمايـت از ما، لطفاً بر روی بنرهای تبليغاتی سايت كليك نمائيد "
" اگر کسی خوبیهای تو را فراموش کرد، تو خوب بودن را فراموش نکن... "
" ای کاش یاد بگیریم، برای خالی کردن خودمان؛ کسی را لبریز نکنیم... "
" تنها « زمان » است كه دوست داشتن را ثابت می كند، نه « زبان »... "
" اگر کسی خوبیهای تو را فراموش کرد، تو خوب بودن را فراموش نکن... "
" ای کاش یاد بگیریم، برای خالی کردن خودمان؛ کسی را لبریز نکنیم... "
" تنها « زمان » است كه دوست داشتن را ثابت می كند، نه « زبان »... "